Lag og ljóð: Jón Sigurðsson
Þegar ég var lítil var ég voða feimin oft
og væri einhver ókunnugur skaust ég upp á loft.
En ef að ég var úti, þegar gest að garði bar,
ég geystist upp á hlöðuburst og settist niður þar.
Komdu niður, kvað hún amma.
Komdu niður, sögðu pabbi og mamma.
Komdu niður, komdu niður .
Komdu niður sungu öll í kór.
Svo stækkaði ég meira og þá varð ég voða kát
og veslings pabba og mömmu
oft ég setti hreint í mát.
Ég klifraði og hentist yfir hvað sem fyrir var,
ég hoppaði upp á skólaþak og settist niður þar.
Komdu niður, kvað hún amma.
Komdu niður, sögðu pabbi og mamma.
Komdu niður, komdu niður .
Komdu niður sungu öll í kór.
En seinna verð ég stærri og það verður gaman þá
og víst er það að margt þið fáið þá til mín að sjá,
þá ætla ég nú upp í tunglið strax að fá mér far
að finna karlinn skrýtna, sem að á víst heima þar.
Komdu niður, kveður amma.
Komdu niður, segja pabbi og mamma.
komdu niður, komdu niður.
Komdu niður, syngja öll í kór.