Úr leikr. Latibær, eftir Magnús Scheving
Sérðu álfa – sitja og gera ekki neitt,
súra á svipinn og þykja lífið svo leitt?
Nei, alltaf þar sem er álfamergð
eru einhver ósköp gangandi á.
Við erum alltaf á fullri ferð
við erum bara þannig gerð.
Já, ég er íþrótta-álfurinn,
álfanna fyrirmynd sjálf.
Já, ég er íþrótta-álfurinn,
þú finnur ei iðnari álf.
Ekki syrgja og setja hendur í skaut,
ég sýna skal þér og fólkinu glænýja braut.
Letibykkjur og bjálfana
í Latabænum ég þjálfa í lag.
Kreppið á ykkur kálfana
því það er ég sem þjálfa álfana.
Já, ég er íþrótta-álfurinn,
alltaf sprækur og hress.
Já, ég er íþrótta-álfurinn,
þekki ekki streitu né stress.
Já, ég er íþrótta-álfurinn,
íþróttir eru mitt fag.
Já, ég er íþrótta-álfurinn,
öllu ég kippi í lag !